Bir terkediş-terkediliş...
Gidiş- bekleyiş...
Gitme- kal diyememek... Ardına bile bakmamaktı...
Aniden girmek bir yaşama ve aniden çıkıp altüst etmekti küçük hayalleri...
Her şeye rağmen beklemekti bazen, umutsuz kalınca...
Gözyaşları vardı geride sadece kurumuş hatıralar... Hayal meyal birisiydi hayatında...
Kolaydı her şey... Biterdi o gün... Sürüyor belkide kimseden habersiz....
Hala ağlamaklı aklına geldikçe bir kaç söz... Aklına ağlamak bile gelmezdi aslında...
Gülebilmeyi denemek bazen onu unutmak mıydı? Değildi onca... Öyleydi.Umuyordu.
Bir gün unutacaktı, ne kadar önemliydi ki sanki...
Hala onun içindi her şey belli etmeden...
Özlemekti yalanları...
Mutsuzluk vermek- almak...
Son'du hiç başlamamış...
Bitmesin demişti... Çok sevmişti... Günlerce ağlamıştı ve ağlayacaktı günlerce daha...
Ama Son'du...
"Ama 'Son'du"
Öyle işte...