Wednesday, August 15, 2007
Yakın Gelecek Zaman
Düşünüyorum gülümseyerek bazen, ileride aklıma gelince yaşadıklarım neler hissedeceğim... Gülecek miyim anılarıma... Yoksa ağlayacak mıyım, nasıl geçmiş zaman diye... Büyümenin özlemle beklendiği bu yaşları düşünüp artık büyümekten bıkmış biri olduğumda ne hissedeceğim çok merak ediyorum... Küçük üzüntülerimi güzel yalanlarla, bazen güzel mutluluklarla kapatırken ve mutluyken hala, artık birbirini kapatan üzüntülerim olduğunda ne hissedeceğim acaba çaresizliğin yanında... Ben büyüdükçe büyürse yalnızlıklar, bırakmazlarsa peşimi... Dostlarım da giderse bir gün... Dönüp bu günlerime bakıp ağlar mıyım? Mutsuzum dediğim küçük anlar için, kendimi yıprattığım için nefret duyar mıyım kendime... Gülümsemeyi unutturursa hayat, gülmem gerektiğinde gülmediğim gelirse aklıma geçmişe baktığımda... Geriye dönülmeyeceğini anladığım zaman, pişman olduğum tüm mutsuzluklardan ve özlemle aradığım mutlu zamanlarımdan çok uzak kalırsam işte o gün belki de yeni bir yaşam başlamıştır benim için.
 
posted by .gözdE ~ at 3:52 PM | Permalink |


7 Comments:


At August 15, 2007 at 4:32 PM, Blogger Fırat DEVECİ

Gülümsemek değil de içimizi huzur kapladığında mutlu olacağız...
Ben eminim bundan...
(=

 

At August 15, 2007 at 4:35 PM, Blogger .gözdE ~

Yeni bir yaşam ölüm olabilir belki...

 

At August 15, 2007 at 4:56 PM, Blogger Tuğba Selin Ülker

acaba ben de ilerde şu an uyuymadığımı hatırladığımda uyuyamadım diye üzülecek miyim?

uykuma değecek bir sonuç alacak mıyım yarın?
hofff..

 

At August 16, 2007 at 10:30 AM, Blogger .

gamzelerin içinde boğulmak (hatta can çekişmek) bir umut olabilirdi..belki

 

At August 16, 2007 at 1:44 PM, Blogger .gözdE ~

Tosbaa: Ben de eminim =)
Holden: Zaman sadece birazcık zaman;)
Bitter'melish: Haklısın kesinlikle... Bir umut olabilir o ;)

 

At August 18, 2007 at 2:49 AM, Blogger Arolium

Geleceğini anlamlandıran an(ı)ların, geçmişin olduğu kanısındayım. Kiminde gülecek, kiminde düşünecek, kiminde ağlayacaksın ama şunu da bilmelisin o an gülüp, düşünüp, ağlaman için yaşanmaşı gerekenlerdi onlar.
Mutluluk kademelidir, ondan uzaklaşamazsın bir alt seviyeyi terk edersin sadece ancak o kadar yumuşak bir geçiş olur ki bu bizce bir şey değişmemiştir hatta yavaş yavaş kaybediyoruzdur onu ama yüreğimizle beraber büyür o'da.

Ölümü düşünme..

 

At August 19, 2007 at 4:25 PM, Blogger .gözdE ~

arolium: ölümü düşünemiyorum... Gerçekten de anılar geleceği anlamlı kılıyorlar :)

 
Post a Comment

« back home